طاهره قره العين

گذشته از اينكه كه بود و چه كرد (1, 2, 3) من اين دو غزل او را خيلي دوست مي دارم:

در ره عشقت ای صنم ، شيفته ی بلا منم
چند مغايرت کنی ؟ با غمت آشنا منم

پرده به روی بسته ای، زلف به هم شکسته ای
از همه خلق رسته ای، از همگان جدا منم

شير تويی ، شکر تويی، شاخه تويی، ثمر تويی
شمس تويی، قمر تويی، ذره منم ، هبا منم

نخل تويی ، رطب تويی ، لعبت نوش لب تويی
خواجه ی با ادب تويی، بنده ی بيحيا منم

کعبه تويی ، صنم تويی، دير تويی، حرم تويی،
دلبر محترم تويی ، عاشق بينوا منم

شاهد شوخ دلربا گفت به سوی من بيا
رسته ز کبر و از ريا ، مظهر کبريا منم

طاهره خاک پای تو ، مست می لقای تو
منتظر عطای تو ، معترف خطا منم

----------------------------------------

گر بتو افتدم نظر چهره به چهره رو به رو
شرح دهم غم ترا نکته به نکته مو به مو

از پی ديدن رخت همچو صبا فتاده ام
کوچه به کوچه، در به در،خانه به خانه، کو به کو

دور دهان تنگ تو ، عارض عنبرين خطت
غنچه به غنچه ، گل به گل ، لاله به لاله ، بو به بو

می رود از فراق تو خون دل از دو ديده ام
دجله به دجله، يم به يم، چشمه به چشمه، جو به جو

مهر ترا دل حزين بافته بر قماش جان
رشته به رشته ، نخ به نخ ، تار به تار، پو به پو

در دل خويش طاهره گشت و نجست جز ترا
صفحه به صفحه، لا به لا، پرده به پرده ، تو به تو

آدمداد