رضا زاده را شنيديم که به بار چندمين افتخار آفريد; اين بار اما در ديار عرب. حرمت انسان نميتوان شكست به نسب, ميدانم. چه کنم اما که بدين روزگار غريب فرياد بر نميايد از حلقومي يا ميايد و ما کريم.
باري ايران گويي به گاه اهداي مدال, عربي خوانده اند. ميناليديم که خليجمان عربي نيست حال ميهنمان عربي ميخوانند. و صد درد که چند وکيل مجلس هم به اين مجلس بوده اند و دريغ از انگشت جنباني به اعتراض.
ز شير شتر خوردن و سوسمار
عرب را به جايي رسيدست کار
که تخت کياني كند آرزو
تفو بر تو اي چرخ گردون تفو

ميرزا